Z mojej pierwszej pracy, po studiach psychologicznych, na oddziale młodzieżowym szpitala psychiatrycznego, wyniosłam dramatyczne przeświadczenie, że dla wielu z tych młodych ludzi uwikłanych w uzależnienia, złe wybory i decyzje, pomoc nadeszła za późno. Utknęli w pułapce szkodliwych przekonań, emocji i nawyków. Niewątpliwie nie traktowali oni swego zdrowia jako wartości, za którą ponoszą swoją porcję odpowiedzialności.
I jeśli szukać logiki naszych życiowych losów, to uznałabym opisane wyżej doświadczenie jako kluczowe dla dalszych moich zawodowych wyborów. Spotkanie się w drugiej połowie lat 80 - tych z Jackiem Jakubowskim, wtedy wice-prezesem PTP, który rozwijał ruch nowych form pomocy psychologicznych w oświacie, Jackiem Strzemiecznym prowadzącym Ośrodek Rozwoju Umiejętności Wychowawczych i Andrzejem Kołodziejczykiem, który prezentował nowatorskie podejście do profilaktyki zachowań ryzykownych dzieci i młodzieży, pomogły mi określić, co oznacza dla mnie wspieranie rozwoju osoby. Przeformułowanie zajęć z psychologii rozwojowej dziecka i młodzieży na psychologię rozwoju człowieka, podczas pracy akademickiej na uczelni, było pierwszą tego konsekwencją. Kolejne to opracowanie programów merytorycznych i organizacja świetlicy socjoterapeutycznej oraz przedszkola dla dzieci z problemami emocjonalnymi, później prowadzenie ośrodka dla młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym, praca w szkole i zajęcia akademickie naznaczone podstawowym dla mnie znaczeniem educatio, czyli wychowaniem.
Od chwili poznania idei programu "Spójrz Inaczej" towarzyszy mi głębokie przekonanie, że daje on nauczycielom, ich uczniom i rodzicom tych dzieci warsztat do budowania pozytywnych relacji, mądrości życiowej i elastyczności w działaniu. Pomaga zapobiegać...
Jestem trenerem II stopnia PTP, socjoterapeutą, Praktykiem-Mistrzem NLP. Prowadzę szkolenia dla środowisk szkolnych i opiekuńczych, doradzam. Czerpię nieustającą radość i wdzięczność z możliwości towarzyszenia rozwojowi osób, które mnie do tego zapraszają.
Zdjęcie pokazuję, co obok pracy lubię robić: dobrze się czuję w roli "kaowca" dla turystycznych przedsięwzięć rodzinnych i przyjacielskich.
